Edukacja wobec wyczerpywania się formuły modernizacyjnej – referat Michała Federowicza

22. marca na spotkaniu otwartego, interdyscyplinarnego seminarium „Nowy instytucjonalizm – teorie i badania” referat zatytułowany „Edukacja wobec wyczerpywania się formuły modernizacyjnej” wygłosi prof. Michał Federowicz, kierownik Zespołu Badawczego Socjologii Polityki, Gospodarki i Edukacji w IFiS PAN, w latach 2009-2017 dyrektor Instytutu Badań Edukacyjnych, a jednocześnie autor ważnego studium, które przybliża i konsekwentnie wykorzystuje perspektywę nowego instytucjonalizmu („Różnorodność kapitalizmu. Instytucjonalizm i doświadczenie zmiany ustrojowej po komunizmie”, 2004). Dyskusję rozpocznie koreferatem prof. Ireneusz Białecki. Spotkanie odbędzie się tradycyjnie w sali seminaryjnej ISP PAN (Polna 18/20), początek o godzinie 13:00.

Serdecznie zapraszamy!

Abstrakt:

Cel wystąpienia jest dwojaki. Przede wszystkim dążę w nim do wydobycia z istniejących badań empirycznych centralnego problemu współczesnej powszechnej edukacji. Przez centralny problem rozumiem taki, który rzutuje na inne zagadnienia i przesądza o powodzeniu lub niepowodzeniu podejmowanych zmian w edukacji. Pytając o centralny problem, zadaję także pytanie o to, na ile jest on uniwersalny, na ile zaś wynika ze specyficznych cech edukacji w Polsce, a także, jakie czynniki przesądzają o jego występowaniu i intensywności, co go konstytuuje (do dyskusji: konstytuują go nasze oczekiwania) i nadaje złożoność. Tak sformułowane pytanie badawcze implikuje drugi cel referatu, który prowadzi do refleksji nad podejściem teoretycznym pomocnym w określeniu struktury badanego problemu. Punktem odniesienia w realizacji drugiego celu jest instytucjonalizm socjologiczny – jego rozumienie to także przedmiot refleksji –  jednak tak czy inaczej rozumiany instytucjonalizm nie jest celem samym w sobie, lecz potencjalną możliwością skonstruowania ram teoretycznych sprzyjających zidentyfikowaniu i zrozumieniu złożoności centralnego problemu powszechnej edukacji. Owa potencjalna możliwość sama w sobie stanowi hipotezę i powinna podlegać weryfikacji. Z kolei odniesieniem dla centralnego problemu są różne jego manifestacje dostrzeżone w wielorakich obserwacjach empirycznych, dokonywanych z bardzo zróżnicowanych perspektyw poznawczych, niekiedy zaś teoretycznie amorficzne, a jednak cenne w procesie poznania. Chodzi więc o równoległe dochodzenie do centralnego problemu edukacji i do ram teoretycznych zrozumienia jego struktury.

Empiryczne aspekty omawianych zagadnień naświetla publikacja: „Dynamika przemian w edukacji i diagnoza problemów do rozwiązania” (Warszawa: IBE, 2015).

Ten wpis został opublikowany w kategorii Bez kategorii. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.